28 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Wallonien”- Moczyły, Kamieniec, Rosówek - koniec kwietnia 1945.

Na początku 1945 roku sytuacja na Froncie Wschodnim jawiła się dla dowództwa niemieckiego w bardzo ciemnych barwach. 12 stycznia Armia Czerwona rozpoczęła ofensywę zimową. W dniu 15 stycznia siłami 1 Frontu Białoruskiego przełamała niemiecką linię obrony na Wiśle, zaś 31 stycznia 2 Armia Pancerna Gwardii i 5 Armia uderzeniowa dotarły nad Odrę w okolicach Kostrzyna.

Aby ratować sytuację dowództwo niemieckie zdecydowano się zgromadzić na Pomorzu Zachodnim siły, które będą w stanie zatrzymać, a przynajmniej spowolnić nawałnicę wojsk sowieckich. Na zagrożony odcinek przerzucono między innymi doborowe, ochotnicze formacje zgromadzone w III Germańskim Korpusie Pancernym SS oraz 28 Ochotniczą Dywizję Grenadierów Pancernych SS, przyporządkowaną początkowo do XXXIX Korpusu Pancernego.

Jednostka walońska jednakże dywizją byłą tylko na papierze, w rzeczywistości stanowiła tylko słabą grupę bojową w sile ok 1800 żołnierzy. Walończyków wysłano w rejon Stargardu Szczecińskiego w celu wsparcia ofensywy pod kryptonimem "Sonnenwende". Wzięli oni udział w bardzo ciężkich walkach koło Kolina, Strzebielewa, Kurcewa czy Witkowa ponosząc bardzo wysokie straty.

Na początku marca 1945 roku jednostka została wycofana do Altdamm (obecnie dzielnica Szczecina) z zadaniem obrony przyczółka mostowego na Odrze. Po trzech dniach zaciętych walk zostali oni przerzuceni za Odrę w rejon miejscowości Moczyły, Kamieniec, Rosówek. W ciągu zaledwie czterech dni (20-23 kwietnia 1945 roku) walk w tamtym rejonie walońska grupa bojowa straciła aż 36% pierwotnego stanu co świadczy o wyjątkowej zaciętości i okrucieństwie starć w końcowym okresie II Wojny Światowej.

Niedobitki 28 Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Wallonien” poddały się zachodnim aliantom w rejonie Schwerina 3 maja 1945 roku.

Zdjęcia autorstwa: Łukasz Dyczkowski, Charles Verpoorten, Robert Balsam, Hossein Sadre.